Puslu Kıtalar Atlası'nda ana konu budur: "Düşünüyorum, öyleyse varım.", "Düşlüyorum, öyleyse ben ve düşlediklerim var." a dönüşür. Düşünüyorsak ve düşündüklerimiz ve biz varsak o zaman düşündüklerimiz düş değil gerçektir. O zaman da onlar gerçek olduğundan bizim düşlerimiz olmuyorlar. Bu çelişkili durum Uzun İhsan Efendi tarafından dile getiriliyor. Yaşadıklarımız düş mü yoksa gerçek mi? Bunu anlamak zordur. Çünkü her ikisi de o kadar birbirine benzer ki... Eğer bir hayal dünyasında yaşıyorsak herşeyin istediğimiz gibi gideceğini düşünürüz. Fakat bilinçaltımızda da bizi zorlayacak, istemediğimiz şeyler de barındırırız. Aslında belki de hikayedeki en masum ve hiç birşeyden habersiz olan kişi Alibaz'dı. Belki de bu çocuk bir düş içinde yaşıyordu. Arkadaşları tarafından en sevdiği kahraman olarak görülmesi, bu kadar cesur oluşu ve sessiz sakin ölümü nedeniyle bir düş içinde olması çok normal karşılanabilir. Göründüğü gibi Alibaz'ın yaşamının bile düş olup olmadığını bilemiyoruz. Ama bence, daha doğrusu hikayede anlatıldığı üzere Uzun İhsan'ın hiçbir acıyı hissetmemesi üzerine düşlerde acı çekmediğimiz sonucuna ulaşabilir. Belki de Uzun İhsan haklıydı. Yani onun düşündükleri var, evet fakat onun beyninde var. Belki de hikayedeki bu olayların ve bu kişilerin hepsi Uzun İhsan'ın uykusunda oldu. Uzun İhsan, belki de gerçekten dünya atlası çizmek isteyen fakat oğlu, amcası, Alibaz gibi bir baş belası olmayan ya da oradaki bir çok karaktere sahip olmak isteyen yalnız bir insandı gerçek dünyada ve bir gece uykuya dalarak kendi dünyasını yarattı. Bu kitabın uzun düşündürmeleri nedeniyle de aslında kitapta yazılanların gerçekte insanların gerçekten saçma sapan şeyleri düşünmek yerine hayata dair şeyleri düşünmeleri gerektiği anlaşılıyor. Kitabın arka kapağından da belli olduğu gibi kitap düş ve gerçekliğin ayırt edilebilmesi veya edilememesi üzerine kurulmuştur. Benim düşlerimi ayırt edebilmem bir film(inception) sayesinde olmuştu. Ama bu kitaptan sonra ayırt edebileceğimi düşünmüyorum. Bulunduğumuz her bir anı 'acaba şuan rüyada mıyım yoksa gerçekte miyim?' diye yaşamak zor olsa gerek. Bu nedenle belki de ayırt etmemiz gerekmiyordur diye düşünüyorum. Belki de düş de olsa gerçek de olsa hakkını vererek yaşamalıyız sadece. Böylece yolun sonunda ne olduğunu daha aydınlık bir şekilde görebiliriz.Düşlerin rüyalardan ayırt edilebileceğini düşünmüyorum. Her ikisinin de, hikayedekinin aksine, acı verici olabileceğini düşünüyorum. Ama eğer bir insan çok merak ediyorsa gerçeklikten mi yoksa düşte mi yaşadığını o zaman aynaya bakmalı. Gerçekten hissettiği kişiyi görebildiği yer gerçekliktir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder